Als zorgverlener heb je goud in handen. Realiseer je je dat?
Zorgverleners zijn één van de weinige beroepsgroepen die mensen nog mogen aanraken vandaag de dag. In de hulpverlening, in het onderwijs, moeten professionals steeds meer fysieke afstand bewaren. Aanraken is taboe geworden.
Een mens is echter een contactueel wezen, dat liefdevol contact, aandacht en aanraking nodig heeft. Juist in kwetsbare levenssituaties als ziekte, ouderdom en sterven, is het essentieel dat we anderen om ons heen hebben die zich hiervan bewust zijn.
Tijdens de lichamelijke zorgverlening raak je mensen aan. Je wast iemands arm, je verlegd een been, je tilt het hoofd op. Hoe bewust doe je dat? Realiseer je je dat jouw manier van benaderen en aanraken grote invloed heeft op hoe de ander jou beleefd, maar ook hoe hij zichzelf beleefd.
De grondlegger van de Haptonomie, Frans Veldman sr., ontdekte als fysiotherapeut dat het een groot verschil gaf, of hij qua intentie alleen een been aanraakte en behandelde, of de hele mens. Het diepgaande besef dat de ‘cliënt’ in jouw handen niet alleen een lichaam is, maar een bezield levend wezen, maakt dat je anders gaat aanraken. Daarmee krijg je een ander contact met je cliënt. Hij voelt zich als mens bedoeld. Hij voelt dat je rekening met je hem houdt en zal zich daardoor makkelijker aan jouw zorg toevertrouwen.
Dit betekent voor jouw werk, dat hij zich durft te ontspannen. Daardoor gaat de verzorging veel soepeler. Hij is er bij met zijn aandacht, dus hij kan meewerken. Bovendien zal in de gevoelsmatige wisselwerking tussen jullie beiden goed voelbaar zijn hoe je het makkelijkste kunt samenwerken. Jij voelt de ander. De ander voelt jou. Hoe waardevol en bijzonder is dat! Deze interactie kun je met al je cliënten hebben, gewoon tijdens de dagelijkse zorgverlening.
Beleef zelf het verschil en ontdek de waarde voor jou en jouw cliënten.